فرست آو آل
راستش از آخرین باری که تو وبلاگم نوشتم انقد میگذره که الان همچین خجالت برم داشته و با لباس رسمی دارم مینویسم.یکم بگذره حالا با زیر شلواری پست میذارم.
خلاصه که سلام چرا از این شکلکا نداره که دست تکون میدن؟(میهن بلاگ داشت -ـ-)
یه دین دیرینه ی همه ی وبلاگ نویسا این بود که خودشونو تو پست اولشون معرفی میکردن،صفحه اول شناسنامه رو میریختن تو پستای اولشون.من این دینو هیچوقت به جا نیوردم الانم نمیارم به رو خودمم نمیارم که نصفیتون از تلگرام میشناسین منو.
یکم نوشته های اینجا با چنل فرق داره طبیعتا،شاید خوشتون نیاد اصلا.هر چی که مینویسم لزوما تو زندگی حقیقیم ریشه نداره.
نظر و ایناعم خواستید بذارید که خب چرا نخواید بذارید؟مورد آزار و مالش های فیزیکی قرارتون ندادم که(اینجا همونجاییه میگم روم نمیشه با زیر شلواریم بیام)
همین الان که دارم اینو مینویسم خبر دادن تلگرام آزاد شد که آقا صد سال به این سال ها
کلام آخر اینکه اینجا یه جور دیگه مینویسم
رویلت ردیو
